Enkele belangrijke drinkwater termen
Drinkwater is een algemene term die verwijst naar elk type water dat bestemd is voor menselijke consumptie, voedselbereiding of persoonlijke hygiëne in behandelde of onbehandelde vorm. De term drinkwater maakt geen onderscheid wat de afkomst of de samenstelling betreft. De overheid heeft wel minimale kwaliteitseisen vastgelegd en microbiologische parameters beschreven om te bepalen wanneer water geschikt is als drinkwater.
Droogrest (ook “total solids” of “résidu sec” genoemd) is een begrip om aan te duiden hoeveel mineralen water bevat. Het droogrest getal verwijst naar de hoeveelheid vaste materie die overblijft als je 1 liter water laat verdampen bij 180 °C en wordt uitgedrukt in milligram per liter.
Hoe hoger het droogrest getal, hoe meer mineralen water bevat en hoe extremer de watersmaak. Denk maar aan sterk kalkhoudend water. Water met lage droogrest of mineraalarm water heeft eerder een pure en neutrale smaak.
Een lage droogrest is ook erg interessant als je best bepaalde stoffen mijdt en/of medicatie inneemt. Sommige mineralen kunnen immers de werking van je medicatie beïnvloeden.
Met een gemiddelde droogrest van slechts 20 mg / liter, valt Lifjalla water binnen de normen voor “zeer licht mineraalhoudend water” dat maximaal 50 mg droogrest per liter mag bevatten en waarvan je zoveel mag drinken als je wil. Dit in tegenstelling tot sterk mineraalhoudende waters waarbij je best oplet dat je niet té veel minderalen binnen krijgt.
Basisch water (of alkalisch water) heeft een pH-waarde hoger dan de neutrale pH-waarde van kraantjeswater (pH kraantjeswater = 7). Hoe hoger de pH-waarde, hoe lager de zuurtegraad. Met andere woorden, basisch water is minder zuur dan kraanwater.
Om gezond te blijven moeten we de pH-waarde in ons bloed op peil houden. Ongezonde voeding en frisdranken verzuren ons lichaam, terwijl basisch water die verzuring net tegengaat. Door water met een hoge pH-waarde te drinken verminder je het risico op gezondheidsklachten zoals onder meer een verzwakt immuunsysteem, maagklachten en spijsverteringsproblemen.
Met een gemiddelde pH-waarde van 8,2 is Lifjalla water voldoende basisch om verzuring van je lichaam tegen te gaan.
Volgens de Europese normen (Verordening (EG) nr. 1924/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 20 december 2006 inzake voedings- en gezondheidsclaims voor levensmiddelen) mag bronwater zich pas zoutarm noemen als het minder dan 20 mg natrium per liter bevat, ongeacht de chemische vorm ervan. Alleen voedingsmiddelen die aan deze strikte normering voldoen mogen bijvoorbeeld op hun etiket vermelden dat ze geschikt zijn voor een natriumarm of zoutarm dieet.
Opgelet als je etiketten van drinkwater merken vergelijkt, want natrium, zout en sodium zijn synoniemen!
Met gemiddeld 9,3 gram natrium blijft Lifjalla water ver onder het maximaal toegestane natriumgehalte van 20 mg per liter voor de classificatie “zoutarm water”. Lifjalla is bijgevolg een slimme drinkwater keuze als je een zoutarm dieet volgt.
Bepaalde drinkwater termen zijn beschermd en gereglementeerd. De term “natuurlijk mineraalwater” bijvoorbeeld. Alleen water dat steeds uit dezelfde natuurlijke en erkende bron komt én direct gebotteld wordt aan de bron, mag zich “natuurlijk mineraalwater noemen. Ook de samenstelling en kwaliteit van het water moet constant zijn en binnen bepaalde waarden blijven. Er moet bovendien een erkenning en toelaten worden aangevraagd bij de overheid.
Bronwater is water afkomstig van een bron en dat in haar natuurlijke staat geschikt is voor drinkwaterconsumptie.
K.B. DD. 08.02.1999 OVER NATUURLIJK MINERAALWATER EN BRONWATER
Bij Lifjalla kiezen we er bewust voor om het water niet aan de bron te bottelen. Het is veel interessant om het water niet voorverpakt, maar in bulkladingen te vervoeren van IJsland naar België om de CO2-uitstoot te beperken. Daarom noemen we Lifjalla geen natuurlijk mineraalwater, maar wel natuurzuiver bronwater.
Lifjalla® hoofdkantoor
Veurnseweg 528
8906 Elverdinge (België)
T +32 498 10 17 42
info@lifjalla.be
